Η Θάσος κατοικείται ήδη κατά την Νεότερη Παλαιολιθική Εποχή και είναι ακόμα ενωμένη με την απέναντι στεριά. Νησί θα γίνει περίπου το 10000 π.Χ.

Κατά την Νεολιθική Εποχή στη Θάσο δημιουργούνται οικισμοί σε ολόκληρο το νησί (Λιμενάρια, Καστρί Θεολόγου, ακρόπολη αρχαίας Θάσου στο Λιμένα, σπήλαιο Μαριών, σπήλαιο Δρακότρυπα Παναγίας).

Νέοι οικισμοί εμφανίζονται τόσο κατά την εποχή του χαλκού 3000 π.Χ (Σκάλα Σωτήρος, Αγ. Αντώνιος Ποτού, Αγ. Ιωάννης Λουκάς, Λαρνάκι Θεολόγου), όσο και κατά την εποχή του σιδήρου που αρχίζει το 1100 π.Χ.

Ο Ηρόδοτος επισκέφτηκε το νησί και από αυτόν πληροφορούμαστε την παρουσία των Φοινίκων που εκμεταλλεύτηκαν τα ορυχεία χρυσού των Κοινήρων.

Πριν έρθουν οι πρώτοι Έλληνες άποικοι από την Πάρο το νησί της Θάσου κατοικούσαν Θράκες.

Τον 7^ο π.Χ. αιώνα ένας χρησμός του Μαντείου των Δελφών οδηγεί τους Πάριους με αρχηγό τον Τελεσικλή στη Θάσο, προστάζοντας τους να κτίσουν μία πόλη που να «φαίνεται από παντού». Η νέα πόλη σύντομα απέκτησε πλούτο και δύναμη. Ιδρύει αποικίες στα παράλια της Μακεδονίας και της Θράκης, όπως η Νεάπολις (σημερινή Καβάλα) και οι Κρηνίδες (Φίλιπποι).

Από τον 6^ο κιόλας π.Χ. αιώνα, στη Θάσο παράγονται εξαιρετικής ποιότητας έργα στην αρχιτεκτονική, γλυπτική, γραπτή κεραμική και μικροπλαστική, ενώ την ίδια περίοδο εμφανίζονται οι πρώτες κοπές νομισμάτων.

Τον 5^ο αιώνα π.Χ. μετά τους Περσικούς Πολέμους οι Θάσιοι προσχωρούν στη συμμαχία της Δήλου υπό την ηγεμονία των Αθηναίων.

Ο Θάσιος ζωγράφος Πολύγνωτος από τον Αριστοτέλη χαρακτηρίζεται ως «αγαθός ηθογράφος», από δε τους νεότερους ιστορικούς της τέχνης θεωρείται ο πατέρας της σύγχρονης ζωγραφικής. Τον ίδιο αιώνα ο κωμικός ποιητής και ηθοποιός Ηγήμων ή Ηγεμών εφηύρε την παρωδία ως αυτοτελές λογοτεχνικό είδος.

Το πλήθος των εκθεμάτων του Αρχαιολογικού μουσείου της Θάσου, με τις επιγραφές, τα νομίσματα, τα γλυπτά αριστουργήματα, την κεραμική, αφηγούνται, μαζί με τις φιλολογικές πηγές, την μακραίωνη ιστορία του νησιού.

Οι αρχαιολογικοί χώροι, της πόλης κράτους με τα σωζόμενα τείχη, την ακρόπολη, την αγορά, το θέατρο, το ωδείο, τα ιερά και τα δύο λιμάνια μαρτυρούν την ύπαρξη μιας ευνομούμενης, ισχυρής πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά πολιτείας.

Ξακουστός ήταν και ο «Θάσιος οίνος» σ’ ολόκληρο τον γνωστό τότε κόσμο. Το μαρτυρούν οι αμέτρητες επιγραφές στα στόμια των αμφορέων. Ο αρχαιότερος νόμος (του 480-470 π.Χ.) που ρυθμίζει το εμπόριο και την ποιότητα του κρασιού, εκτίθεται χαραγμένος σε επιγραφή του αρχαιολογικού μουσείου του νησιού, καταδεικνύοντας την υψηλού επιπέδου οργάνωση της «πόλης κράτους».

Το 338 π.Χ. ο Φίλιππος ο Β’ καταλαμβάνει το νησί. Η Θάσος συμμετέχει στο συνέδριο της Κορίνθου, που όρισε τον Φίλιππο αρχηγό των Ελλήνων στην εκστρατεία κατά των Περσών.

Με στόλο και στρατό συμμετέχει στην εκστρατεία του Μ. Αλεξάνδρου και μετά τον θάνατο του (323 π.Χ.) περιέρχεται στο Λυσίμαρχο το 287 π.Χ.

Από το 148 π.Χ. η Θάσος ανήκει στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, όμως το 21 π.Χ. ο αυτοκράτορας Οκταβιανός παραχωρεί στο νησί την αυτονομία του και το δικαίωμα κοπής δικού του νομίσματος.

Το 323 μ.Χ. ο Μ. Κωνσταντίνος ιδρύει το Ανατολικό Ρωμαϊκό κράτος και το 330 μ.Χ. η Κωνσταντινούπολις γίνεται πρωτεύουσα του.

Η Θάσος αποτελεί τμήμα της και μέχρι το 1225 έδρα επισκοπής.

Από τον 7^ο αιώνα εντείνονται οι πειρατικές επιδρομές στο νησί, μέχρι το 961 μ.Χ., όταν ο Νικηφόρος Φωκάς συντρίβει τους Σαρακηνούς.

Το 1204 αρχίζει η Φραγκοκρατία με την άλωση της Κωνσταντινούπολης. ΟΙ Ενετοί καταλαμβάνουν το νησί.

Το 1261 ο Μιχαήλ Η’ Παλαιολόγος ανακαταλαμβάνει την Κωνσταντινούπολη και η Θάσος περνάει στους Βυζαντινούς.

Έκτοτε και μέχρι την Άλωση Βυζαντινοί και Ενετοί γίνονται εναλλάξ Μύριοι του νησιού με τελευταίους τους Γενοβέζους Γκατιλούζι.

Το 1455 καταλαμβάνεται από τους Οθωμανούς. Αυτοί παραχωρούν στην Θάσο εσωτερική αυτοδιοίκηση , η οποία ασκείται από ντόπιους δημογέροντες, ενώ ισχύει ως νομικός κώδικας η «Εξάβιβλος» του Αρμενόπουλου.

Το 1813 η Θάσος παραχωρείται από τον Σουλτάνο στο Μεχμέτ Αλή, το βεζύρη της Αιγύπτου, ως ανταμοιβή για τις υπηρεσίες που του προσέφερε στην ανακατάληψη της Μέκκας, που την κατείχε η αραβική φυλή των Βαχαβιτών από το 1811.

Το 1821 οι Θάσιοι επαναστατούν με αρχηγό τον προεστό του Θεολόγου, τον Φιλικό, Χατζηγιώργη.

Το 1902 το νησί επανέρχεται στο Σουλτάνο ως τις 18 Οκτωβρίου του 1912 οπότε ο ελληνικός στόλος απελευθερώνει τη Θάσο από τον τούρκικο ζυγό.

Έκτοτε οι Θάσιοι έδωσαν το παρών σε όλους τους αγώνες του Έθνους.

Thassos had been inhabited since the Late Paleolithic Era when it was still united with the land across. It became an island circa 10000 B.C.

During the Neolithic Age in Thassos many settlements across the whole island (Limenaria, Castri in Theologos, ancient citadel in Limenas Thassos, Marion cave, cave Drakotrypa in Panagia) appeared.

New settlements occured both during the Bronze Age 3000 BC (Skala Sotiras, St. Anthony in Potos, St. John Luke, Larnaki in Theologos) and during the Iron Age which dates back to1100 BC. Herodotus visited the island and witnessed the presence of the Phoenicians who were exploiting the gold mines of Kinira.

Prior to the first Greek settlers from Paros, the island was inhabited by Thracians.

In the 7^th BC the oracle of Delphi guided the settlers from Paros led by Telesiklis to Thassos, commanding them to build a city that would “be seen from everywhere”. The new city soon gained wealth and power. Many colonies were established throughout Macedonia, Thrace, Neapolis (today Kavala) and Krinides (Philippoi).

As early as the 6th century the island was already producing extraordinary architecture, sculpture, painted ceramic and micro ceramic masterpieces, at the same time minting of currency appeared for the first time in the region.

In the 5^th century, after the Persian wars, the residents of Thassos joined the Delian League under the leadership of Athens.

The painter from Thassos Polygnotus was characterizedby Aristotle as “good ethnographer”, while more recent art historians considered him the father of modern painting. In the same century the comic poet and actor Igimon or Hegemon invented the parody as a distinct literature genre.

The great number of exhibits in the Archaeological Museum of Thassos, inscriptions, coins, sculpture masterpieces and ceramics narrate along with literature sources the long history of the island.

The archaeological sites of the city-state with the surviving walls, the citadel, the market, the theater, the Odeon, the sacred place and the two ports indicate the existence of a well-governed, strong political, economic and military state.

“Thassios wine” («Θάσιος οίνος» ) was famous all over the known world. This issupported by the countless inscriptions found on amphorae mouths. The most ancient law (of 480-470 BC) that regulates trade and quality of the wine is exposed in engraved inscription in the archaeological museum of the island, demonstrating the high level of organization of the “city-state.”

In 338 BC Philip II conquered the island. Thassos participated in the Conference of Corinth whichproclaimed Philip as the leader of the Greeks in the campaign against the Persians.

The island also participated with a fleet and troops in the campaign of Alexander the Great and after his death (323 BC) became subject to Lysimachos in 287 BC.

Since 148 BC Thasos belonged tothe Roman Empire, but in 21 BC Emperor Octavius granted the island’s autonomy and the right to mint its own currency.

In 323 AD Constantine the Great founded the Eastern Roman Empire and in 330 AD Constantinople became Its capital.

The island remained part of the empire and was an episcopal area until 1225.

From the 7th century the raids on the island were intensified, until 961 AD, when Nikiforos Fokas crashed the Saracens.

1204 began the Frankish reign with the Frankish conquest of Constantinople. The Venetians occupied the island.

In 1261 Michael VIII Palaeologus reoccupiedConstantinople and Thassos was passed to the Byzantines.

In the period that follows, the fate of the island was passed from the hands of the Byzantines to the hands of the Venetians, and finally to the hands of the Genoas Gatiluzi.

In 1455 the island was occupied by the Ottomans. Consequently Thassosobtained interior government which was exercised by local elders, and applied the legal code „Hexabiblos”(law book)by Armenopoulos.

In 1813 Thassos was granted by the Sultan to Mehmet Ali , the vizier of Egypt, as a reward for the services offered in the recapturing of Mecca which was held by the Arab tribe of Vachaviton since 1811.

In 1821 Thasian rebellion took placeunder the leadership of the notable Hatzigeorgi from the village of Theologos.

In 1902 the island was returned to the possession of the Sultan until 18th October 1912 when the Greek fleet liberated the island from the Turkish yoke.

Since then , Thasians were present in all the races of the Nation.